Beren sasoian ezin izan nuen Thomas Berhard asimilatu, beren ezkortasuna jasanezina egin izan zitzaidan, garai hartan neuk ezkortasun karga dexente neraman jadanik nire bizkarrean. “El sobrino de Wittgenstein” irakurri ta gero, Yolandak interesgarria dala esaten dit eta horregaitik, beregatik, berriro ere saiatuko naiz austriar idazlearen mundu izoztua miatzen eta, zelan ez, aspalditik egiteke neukan gai batekin erlazionatuta dagoen Bernharden lan…
Liburu ezinezkoen habia
