Maitasun-literatura, erotikoa izan daiteke?, literatura erotikoa, maitasunezkoa ere bada kasu guztietan? Galdera hau eta beste batzuk asaldatzen zaizkigu maitasun-literaturari buruz hausnartu bezain laster. Artikulu labur honetan, amodiozko literaturaren azpigeneroei buruzko azaleko errepasoa, behin-behinekoa eta ez erabakigarria, egiten saiatuko gara, eta ez dugu zalantzarik izango. Amodiozko nobela (edo maitasun-nobela) literatur genero aitortua eta ezagugarria badaere, badaude sailkapen horren pean sailka genitzakene nobelak baina espresuki “amodiozko nobela”tzat etiketatzen ez direnak. Badira nobela unibertsalak, klasikoak, famatuak, amodiozko eleberriaren ezaugarri bereizgarri asko edo guztiak dituztenak baina argumentuan bertan kamuflatzen edo inplizituki isladatzen direnak. Adibidez, esan al dezakegu kategorikoki “Heriotza Venezian” edo “Lolita” ez direla maitasun nobelak?. Nolanahi ere, amodiozko eleberria laburki karakterizatu behar badugu,…
-
-
Thomas Bernhard-en hotz izozgarria
Beren sasoian ezin izan nuen Thomas Berhard asimilatu, beren ezkortasuna jasanezina egin izan zitzaidan, garai hartan neuk ezkortasun karga dexente neraman jadanik nire bizkarrean. “El sobrino de Wittgenstein” irakurri ta gero, Yolandak interesgarria dala esaten dit eta horregaitik, beregatik, berriro ere saiatuko naiz austriar idazlearen mundu izoztua miatzen eta, zelan ez, aspalditik egiteke neukan gai batekin erlazionatuta dagoen Bernharden lan batez (“Helada”) egingo dut: Gaur egungo gizartean artea eta artistak duten rola. Hasteko, nire lagun Pedrok “Helada” liburuari eginiko aipamen bat dakart post honetara. Laster bueltatuko naz irakurritakoa komentatzera; ordurako, Pedro, zure zain izango nauzu hementxe. Alberto Frost (Helada), T. Bernhard Decidido a tratar de leer toda la obra de…
-
Hilerriko ekialdeko horma
Kanposantuko ekialdeko hormaren hegoaldeko muturrera hurbildu ahala bi kamioi zaratatsu eta baldarrek egunsentiko birjintasuna urratzen dabe. Fokuak piztuta, eguzkiak, ordu hauetan, neguko zeru grisan goizargiaren asmoa nekez aurresaten dau eta. Militar plantaz, arrokeriaz, sei soldadu lehenengo kamioitik bajatu eta ladriluzko horma zaharretik metro gutxira koadratzen dira. Bigarren kamioitik graduazio altuagoko militar bi eta funtzionario bi bajatzen dira, azkenengoek, betebeharraren errutinan bereganatzen den bihotzgabetasuna eta parsimoniagaz, bi gizonak jaistera gonbidatzen dabez. Eskuak lotuta, nekeak, otzak, hezurren gogortasunak eta beldurrak ahulduta, kamioiaren ohetik salto egitean presoetako batek estropezu egiten dau; une horretan, gizatasun senez egindako keinu bat azalduz, soldaduetako batek mauserra esku bakar bategaz hartu eta besteagaz gizajoa bere eskuineko besotik obatzen…
Ha publicado distintos ensayos sobre la España y el Madrid del siglo XVIII, la mujer en el Quijote o el carácter precursor de Zugazagoitia en la novela social. Su producción poética a lo largo de tres décadas ha sido incorporada a distintas antologías de poesía española. Además ha publicado tres novelas, Con olor a naftalina, Tú serás Virginia Woolf y Personajes de invierno. Como periodista se ha especializado en el ámbito cultural. Ha colaborado en proyectos del C.S.I.C. y en revistas, como Barcarola, Cuadernos Hispanoamericanos, Ínsula, Revista de libros y otras , así como en los Suplementos Culturales de Diario 16, El Mundo, ABC, El País o Cuadernos del Sur.
___________________________________
